نقد و بررسی محصول
صندلی اپنی یکتا
سبک: مدرن
خاستگاه: اتریش
محل رواج: اروپا
ساخت صندلی به روش تولید انبوه در اواخر قرن نوزدهم، یعنی موقعی که صندلی های دستساز لویی شانزدهم فرانسه و صندلیهای دوره ویکتورین انگلستان عمرشان به پایان رسیده بود، معمول شد. در این زمان به تدریج جنبش های هنری در طراحی شکل میگرفتند و صندلیهای مشهور جهان، توسط طراحان خلاق و پیشرو، دیزاین و ساخته شدند .
جنبش هنر نو در دهه 1890 شکل گرفت. فعالیت های این جنبش در آغاز بیشتر به معیارهای صنایع دستی مربوط میشد تا به تولید صنعتی. اما ظهور این جنبش، مرحله مهمی درگرایش به سوی کارکردگرایی بود .
به طور کلی هنرمندان طرفدار هنر نو، در مقابل گوناگونی یا آن طور که خود میگفتند، سردرگمی زمانه خود واکنش نشان میدادند. آنها استفاده از اشکال گذشته را رد کرده، تلاش میکردند تا سبکی عمومی و نو خلق کنند که تمام جنبه های محیط بصری را در یک شیء کامل با هم هماهنگ کنند. یک کار هنری کامل که مظهر وحدت اجتماعی و فرهنگی باشد . ویژگی بارز این جنبش در فرانسه، بلژیک و ایتالیا، استفاده از اشکال طبیعی و انتزاعی و نیروی پرپیچ و خم خط و قالب ریزی سه بعدی بود که عناصر تشکیل دهنده طرح را در یک کل منسجم درهم میآمیخت. اما در جنبش هنر نوی آلمان به طریق دیگری عمل میکردند. در مونیخ هنرمندان و طراحانی چون آگوست اندل August Endell ، هرمان ابریست Herman Obrist ، پیتر بیرنس و ریشارد ریمراشمیت Richard Riemerschmid ، ابتدا خطوط منحنی بدون شکستگی را کنترل و مهار و سپس آنها را تبدیل به اشکال هندسی ترکیبی کردند. این تحول در وین با جدیت بیشتری دنبال شد، جایی که ژوزف هافمن Josef آغاز به کار نمود. دامنه وسیعی از اشیای آهنی مشبکی که وی طراحی کرد، دارای اشکال ،Hoffmann مستطیلی و زاویه دار بودند .
در سال 1897یک معمار و طراح اسکاتلندی به نام » چارلز رنه مکینتاش « یک صندلی ناهارخوری طراحی کرد که نشان دهنده استفاده ظریفی از مواد، فرم و سمبلیسم بود. صندلی از چوب ساخته شده بود اما استفاده از فضاهای منفی و عناصر باریک و مخروطی، برخلاف محصولات سنگین ماقبل، سبکی و حرکتی بصری ایجاد میکرد.
مکینتاش برخلاف جریان های پیشین، مبلمان خود را رنگآمیزی کرده است )سیاه یا سفید( و بدین گونه به ترکیب بصری عناصر ساختاری بیش از نمایش سطح اصیل مواد اهمیت میداد . جوزف هافمن اتریشی به عنوان معمار آموزش دیده بود ولی او در آشوب ایدهها که دردهه 1980 در فضا پخش بود، شکوفا شد و یکی از اعضای بنیانگذار بخش وین شد. ایده های بصری او در سطح مبدعانی مانند چارز رنه مکینتاش بود. وی طراح پرکار مبلمان، منسوجات و کارهای فلزی بود. کارهای معماریش نیز به طرز گیرایی مدرن است و غرفه نمایشگاهیش بازدیدکنندگان زیادی داشت.
از صندلی های مشهور در این دوره میتوان به اثر » جوزف هافمن « صندلی » کافه فلادرموس « در اتریش اشاره کرد. این صندلی برخی از ویژگی های صندلی مکینتاش را داشت اما نسبت به آن انتزاعی تر و مهندسی تر بود. گرچه صندلی از چوب ساخته شده بود، اما به نظر میرسید که فرم های استانداردشده بیشتری برای تولید صنعتی داشت.
صندلی پلیمیری یکتا با سبک و طراحی متفاوت مخصوص اپن منازل و همچنین کافه ها و رستوران ها طراحی شده است ( صندلی رستورانی ). میتوان گفت صندلی اپنی یکتا با الگوبرداری از صندلی جوزف هافمن طراحی و ساخته شده است. فرم منحنی قسمت فوقانی پشتی صندلی تقریباً با همان ظرافت و تناسبات طراحی شده، اما موتیف های تزئینی هم به آن اضافه شده است. تعداد میله های تکیه گاه کاهش یافته و تزئینات ظریفی برای جلوه ی بیشتر افزوده گردیده است. قید پایه ها نیز حذف شده و در عوض پایه های جلویی جهت ایجاد تناسب با تزئینات پشتی صندلی، شبیه به پایه های خراطی شده، کار شده و با قوس تکیه گاه هماهنگی پیدا کرده است.